ακατασκόπητος

ἀκατασκόπητος, -ον (Α) [κατασκοπῶ]

εκείνος, τον οποίο δεν μπορεί κανείς να ατενίσει, να κοιτάξει κατά πρόσωπο

«ἀκατασκόπητος αὐγή» (Γρηγ. Ναζ.).